چرا در بعضی روابط عاشقانه احساس تنهایی میکنیم؟
عدم حضور در لحظه:
وقتی با هم هستید، آیا واقعاً حضور دارید و به یکدیگر توجه میکنید؟ یا اینکه مشغول تلفن همراهتان هستید و به حرفهای طرف مقابل گوش نمیدهید؟دوری عاطفی ناشی از مشکلات شخصی:
گاهی اوقات، تنهایی در رابطه به دلیل مشکلات شخصی یکی از طرفین ایجاد میشود. شاید شریک عاطفی شما در حال دست و پنجه نرم کردن با افسردگی، اضطراب یا سایر مشکلات روانی باشد.فقدان حمایت اجتماعی خارج از رابطه:
اگر تمام نیازهای اجتماعی خود را از رابطهتان تأمین میکنید، ممکن است احساس کنید که تحت فشار هستید و تنهایی شما بیشتر شود. داشتن دوستان و خانوادهای که از شما حمایت کنند، بسیار مهم است.تغییرات در رابطه:
روابط پویا هستند و با گذشت زمان تغییر میکنند. اگر نتوانید با این تغییرات سازگار شوید، ممکن است احساس کنید که از شریک عاطفیتان دور شدهاید.مشکلات حل نشده:
اگر مشکلات حل نشدهای در رابطهتان وجود دارد، میتواند باعث ایجاد احساس تنهایی و فاصله شود. باید این مشکلات را به طور مستقیم و با صداقت با یکدیگر مطرح کنید.این عوامل میتوانند به صورت مجزا یا ترکیبی باعث ایجاد احساس تنهایی در رابطه شوند. شناسایی علت اصلی این احساس اولین قدم برای رفع آن است.
چرا در بعضی روابط عاشقانه احساس تنهایی میکنیم؟ 12 نکته کلیدی
1. عدم صمیمیت عاطفی:
صمیمیت عاطفی فراتر از دوست داشتن و محبت سطحی است. شامل به اشتراک گذاشتن عمیقترین افکار، احساسات، و آسیبپذیریها با شریک زندگیتان میشود. وقتی این صمیمیت وجود نداشته باشد، حتی در حضور فیزیکی، احساس میکنید که تنها هستید. این بدان معناست که نمیتوانید به طور کامل خودتان باشید، نمیتوانید با او در مورد مسائل مهم زندگی صحبت کنید و احساس میکنید که یک دیوار بین شما وجود دارد. صمیمیت عاطفی نیازمند تلاش هر دو طرف است و باید به طور مداوم تقویت شود. اگر این احساس را دارید، سعی کنید به آرامی و با صداقت با شریک زندگی خود در مورد آن صحبت کنید. گاهی اوقات مشاوره زوجین میتواند در این زمینه بسیار کمککننده باشد.
2. انتظارات غیر واقعی:
شاید تصویری کاملا مطلوب از یک رابطه عاشقانه در ذهن دارید که با واقعیت فاصله زیادی دارد. هیچ رابطهای بینقص نیست و همیشه چالشها و اختلافنظرها وجود خواهند داشت. وقتی انتظارات شما بیش از حد بالا باشد، ناخودآگاه شریک زندگیتان را با آن مقایسه میکنید و همیشه احساس نارضایتی خواهید داشت. این نارضایتی میتواند منجر به احساس تنهایی و انزوا در رابطه شود. سعی کنید انتظارات خود را واقعبینانه کنید و بپذیرید که هیچ کس کامل نیست. به جای تمرکز بر نقاط ضعف، به نقاط قوت و جنبههای مثبت رابطه خود توجه کنید.
3. عدم درک متقابل:
درک متقابل به معنای تلاش برای فهمیدن دیدگاهها، احساسات و نیازهای طرف مقابل است. وقتی این درک وجود نداشته باشد، احساس میکنید که دیده و شنیده نمیشوید. شاید احساس کنید که شریک زندگیتان به حرفهای شما گوش نمیدهد، به نیازهای شما توجه نمیکند و سعی نمیکند خود را جای شما بگذارد. این عدم درک میتواند منجر به احساس تنهایی و بیارزشی در رابطه شود. برای ایجاد درک متقابل، سعی کنید به طور فعال به حرفهای شریک زندگیتان گوش دهید و سوالات باز بپرسید. به زبان بدن او توجه کنید و سعی کنید احساسات او را درک کنید.
4. نبود فعالیتهای مشترک:
اگر تمام وقت خود را به طور جداگانه سپری میکنید و هیچ فعالیت مشترکی ندارید، ارتباط شما با شریک زندگیتان کمرنگ میشود. فعالیتهای مشترک فرصتی برای با هم بودن، خندیدن، و ایجاد خاطرات جدید فراهم میکنند. وقتی این فعالیتها وجود نداشته باشند، احساس میکنید که از هم دور شدهاید و دیگر چیز مشترکی برای صحبت کردن ندارید. سعی کنید فعالیتهایی را پیدا کنید که هر دو از انجام آنها لذت میبرید، مانند تماشای فیلم، پیادهروی، یا آشپزی با هم. حتی کارهای سادهای مانند شام خوردن با هم و صحبت کردن در مورد روزتان میتواند به تقویت ارتباط شما کمک کند.
5. عدم حمایت عاطفی:
یکی از مهمترین جنبههای یک رابطه عاشقانه، حمایت عاطفی است. یعنی اینکه در زمانهای سخت و چالشبرانگیز، شریک زندگیتان در کنار شما باشد و از شما حمایت کند. وقتی این حمایت وجود نداشته باشد، احساس میکنید که در مشکلاتتان تنها هستید و کسی را ندارید که به او تکیه کنید. شاید احساس کنید که شریک زندگیتان به مشکلات شما اهمیت نمیدهد، شما را سرزنش میکند، یا به جای حمایت، انتقاد میکند. این عدم حمایت میتواند منجر به احساس تنهایی، افسردگی، و ناامیدی در رابطه شود.
6. سکوت و عدم گفتگو:
وقتی از ترس ایجاد بحث و اختلافنظر، از صحبت کردن در مورد مسائل مهم خودداری میکنید، ارتباط شما با شریک زندگیتان قطع میشود. سکوت میتواند منجر به سوءتفاهم، رنجش، و احساس تنهایی در رابطه شود. شاید احساس کنید که نمیتوانید با شریک زندگیتان صادق باشید و باید احساسات خود را پنهان کنید. سعی کنید در مورد مسائل مهم به طور باز و با صداقت با شریک زندگیتان صحبت کنید. از ایجاد بحث و اختلافنظر نترسید، اما سعی کنید با احترام و همدلی با یکدیگر صحبت کنید. 
عشق و محبت را در رابطه خود زنده نگه دارید.
9. کمبود توجه به خود:
اگر تمام تمرکز خود را بر روی رابطه بگذارید و از نیازهای خود غافل شوید، احساس تنهایی و نارضایتی خواهید کرد. باید زمانی را برای خودتان اختصاص دهید، به علایق خود بپردازید، و با دوستان و خانواده خود وقت بگذرانید. وقتی به نیازهای خود توجه نکنید، احساس خستگی، استرس، و ناامیدی خواهید کرد. سعی کنید تعادلی بین رابطه خود و زندگی شخصی خود ایجاد کنید. به خودتان اجازه دهید استراحت کنید، تفریح کنید، و از زندگی لذت ببرید.
10. وابستگی ناسالم:
اگر بیش از حد به شریک زندگیتان وابسته باشید و نتوانید بدون او زندگی کنید، احساس تنهایی و ترس از دست دادن او خواهید داشت. وابستگی ناسالم میتواند منجر به کنترلگری، حسادت، و نیاز دائمی به تایید و توجه شریک زندگیتان شود. سعی کنید استقلال خود را حفظ کنید و به علایق و اهداف خود ادامه دهید. به خودتان اعتماد کنید و بدانید که بدون شریک زندگیتان نیز میتوانید خوشحال و موفق باشید.
11. تجربیات آسیبزا در گذشته:
تجربیات آسیبزا در روابط گذشته، مانند خیانت، سوء استفاده، یا طرد شدن، میتواند باعث ایجاد ترس از صمیمیت و اعتماد در روابط جدید شود. این ترس میتواند منجر به ایجاد دیوار عاطفی، اجتناب از آسیبپذیری، و احساس تنهایی در رابطه شود. اگر تجربیات آسیبزا در گذشته دارید، به دنبال کمک حرفهای باشید تا بتوانید با این تجربیات کنار بیایید و روابط سالمتری ایجاد کنید. شما میتوانید با کمک یک درمانگر، الگوهای رفتاری ناسالم خود را شناسایی کنید و یاد بگیرید چگونه روابط سالمتری داشته باشید.
12. بیماریهای روانی:
بیماریهای روانی مانند افسردگی، اضطراب، و اختلال شخصیت میتوانند باعث ایجاد احساس تنهایی و انزوا در روابط شوند. اگر فکر میکنید که ممکن است به یک بیماری روانی مبتلا باشید، به دنبال کمک حرفهای باشید. درمان بیماریهای روانی میتواند به بهبود روابط شما و افزایش کیفیت زندگی شما کمک کند. به دنبال حمایت باشید و بدانید که تنها نیستید.
خب یه مدت طولانی بود توی یه رابطه بودم که انگار اصلا اونجا نبودم. طرف مقابل همیشه سرش تو گوشیش بود یا صحبت هامو نصفه نیمه می شنید. احساس تنهایی می کردم انگار کنار یه آدم غریبه نشستم.
یادمه یه بار کلی تعریف از یه اتفاق مهم کردم بعد فهمیدم اصلا حواسش نبوده. اونجا فهمیدم مشکل کجاست. رابطه وقتی زنده می مونه که دو طرف واقعا حضور داشته باشن نه اینکه فقط جسمشون کنار هم باشه.
فکر می کنم یه چیز دیگه هم هست که تو پست اشاره نشد. بعضی وقتا آدما انقدر با هم آشنا می شن که دیگه حتی سعی نمی کنن طرف مقابل رو بشناسن. انگار فکر می کنن همه چی رو درباره هم می دونن و همین باعث فاصله می شه.
یه راه حل ساده اینه که هر روز یه ربع وقت بذارین فقط برای همدیگه. بدون موبایل بدون حواس پرتی. شاید اول مسخره به نظر بیاد ولی کم کم عادت می کنین و ارتباط بهتر می شه.
مشکل دیگه ای که دیدم اینه که بعضیا اصلا بلد نیستن تنهایی رو تحمل کنن. اینطوری می خوان با یه رابطه این حس رو پر کنن که خودش باعث فشار بیشتر به رابطه می شه. بهتره قبل از رابطه یاد بگیرین با خودتون تنها بمونین.